KOMENDANT PLACÓWKI WOLNEJ RZECZPOSPOLITEJ GRABOWIECKIEJ
Paweł Runkiewicz urodził się w 1915 roku w Grabowcu. Przed wybuchem II wojny światowej pracował w szkole na Wołyniu. W czasie okupacji zaangażował się w walkę w szeregach Armii Krajowej pod pseudonimem „Czarny”. Był jednym z dowódców partyzanckich na terenie Zamojszczyzny broniących polską ludność przed represjami ze strony okupanta i band ukraińskich nacjonalistów. Po likwidacji przez partyzantów policji ukraińskiej, Grabowiec i najbliższa okolica, stały się terenem o randze Wolnej Rzeczpospolitej Grabowieckiej. Jedyną władzą terenu byli partyzanci. Paweł Runkiewicz został komendantem placówki AK w Grabowcu. Był to obszar Grabowca i okolic charakteryzujący się intensywnymi działaniami oddziałów partyzanckich, co z kolei znacząco utrudniało aktywność władz okupacyjnych. Oprócz walk z okupantem hitlerowskim do jego zadań należała również obrona Polaków przed atakami oddziałów UPA. W tym okresie przeprowadzono szereg akcji zbrojnych w których czynny udział brali partyzanci „ Czarnego”.
Po wojnie za walkę w szeregach Armii Krajowej władze komunistyczne aresztowały Pawła Runkiewicza. Proces sądowy odbył się w latach 1952-1953 w Zamościu. W jego wyniku został skazany na 15 lat pozbawienia wolności. Ten niesprawiedliwy wyrok odbywał między innymi w więzieniu na Zamku w Lublinie oraz przymusowo pracując w kopalni. Po wyjściu z więzienia osiadł w Warszawie. Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim i uzyskał stopień magistra prawa. Do końca życia był bardzo związany z dawnymi towarzyszami broni, zawsze gotowy, aby poświęcić im swój czas i pomóc w trudnych sytuacjach. Zmarł w 1995 roku. Został pochowany na cmentarzu w Grabowcu.
